علت پای پرانتزی در کودکان

تاليپوس مادرزادي اكوينواروس كه عموما تحت عنوان پای پرانتزی شناخته مي شود، در آن پا با انگشتان به سمت پايين به داخل پيچ مي خورد . این بیماری تقریبا سالانه از هر 1000 نوزاد تازه متولد شده نفر را مبتلا می کند. پای پرانتزی ممکن است یک یا هر دو پا را تحت تأثیر قرار دهد. در 30 تا 50 درصد کودکان مبتلا، هر دو پا را درگیر می کند.
این وضعیت گاهی در خانواده ها نیز مشاهده می شود. اگر یکی از اعضای خانواده دچار این مشکل باشد، احتمال ابتلای فرزند دیگر به این بیماری تا 10 درصد افزایش می یابد.

علائم و عوارض

تشخیص پای پرانتزی در کودکان به راحتی امکان پذیر است. ویژگی های اصلی شناسایی عبارت اند از:

• سفت شدن تاندون آشیل (بند پاشنه پا)
• گردش داخلی جلوی پا
• انگشتان پا به سمت پایین
• شکل غیر طبیعی پاسفتی و سایر تغییرات در حرکات پا

در برخی از کودکان، پا ممکن است قوسی بالاتر از حد معمول داشته باشد. پا و ساق پا در طرف آسیب دیده کوچک تر از حالت عادی است.
مهم است که به خاطر بسپاریم اگرچه هنگام تولد این بیماری بدون درد است؛ اما پای پرانتزی با گذشت زمان بدتر می شود. اگر کودک درمان نشود، ممکن است راه رفتن را روی سطح خارجی پا و انگشتان پا شروع کند. این الگوی غیر طبیعی راه رفتن باعث سفت شدن پوست و ایجاد میخچه و زخم در مرز خارجی پا می شود. پوشیدن کفش برای کودک دشوار است و با گذشت زمان ممکن است به وضعیتی فلج کننده و ناخوشایند تبدیل شود.

درمان و پیشگیری از پای پرانتزی

هدف از درمان این است که پای پرانتزی را عملکردی، بدون درد و پایدار کند؛ مخصوصا برای راه رفتن. یک جراح ارتوپد اطفال که در این بیماری تجربه دارد، به طور معمول بهترین فرد برای درمان خواهد بود. هر چه درمان زودتر شروع شود، نتایج بهتری خواهد داشت.
درمان غیر جراحی شامل دستکاری پا در موقعیت اصلاح شده و سپس نگه داشتن آن با گچ یا آتل با نوار است. این کار معمولا 2 تا 3 روز پس از تولد انجام می شود. گچ از انگشتان پا تا بالا یا پایین زانو اعمال می شود و هر هفته تغییر می کند تا بدشکلی به میزان کافی بهبود یابد. رهاسازی مکرر تاندون آشیل برای اصلاح کامل تغییر شکل مورد نیاز است. پزشک به طور منظم این درمان را ارزیابی می کند. در بیشتر موارد، موفقیت آمیز بودن درمان در عرض 6 هفته مشخص می شود. اشعه ایکس نیز می تواند این را تأیید کند.
این درمان، اگر توسط یک پزشک آموزش دیده انجام شود، در حدود 90٪ از کودکان مبتلا به این بیماری عمل موفقی دارند. برای اطمینان از اینکه ماهیچه ها پا را به حالت قبل نمی کشند، ممکن است کفش یا بریس مخصوص مورد نیاز باشد. این داروها تا سن 2 یا 3 سالگی قابل استفاده هستند.
ممکن است جراحی برای اصلاح تاندون ها، رباط ها و مفاصل غیرطبیعی انجام شود. این ممکن است شامل حرکت تاندون ها به موقعیت های بهتر برای بهترین عملکرد باشد. خوشبختانه امروزه جراحی برای اصلاح پای چپ (به استثنای آزادسازی ساده تاندون آشیل) بسیار نادر است. جراحی نیاز به بستری در بیمارستان 2 تا 3 روز دارد. بعد از عمل، گچ برای نگه داشتن پا در وضعیت اصلاح شده به مدت 10 تا 12 هفته استفاده می شود. بعد از گچ گیری از آتل در طول روز استفاده می شود. هنگامی که کودک راه رفتن را شروع می کند، استفاده از آتل به تدریج کاهش می یابد.
هیچ اجماع روشنی در مورد زمان عمل و جراحی وجود ندارد. اکثر جراحان ارتوپدی ترجیح می دهند در 6 ماهگی کودک عمل کنند، اگرچه برخی ترجیح می دهند تا 9 تا 12 ماهگی منتظر بمانند.
در صورت وجود ناهنجاری های استخوانی مداوم، ممکن است کودک در بزرگسالی نیاز به جراحی داشته باشد. استئوتومی (برش استخوان) می تواند زمانی که کودک حداقل 5 ساله است، انجام شود. یا وقتی که کودک حداقل 10 سال دارد، آرترودز (آمیخته شدن و تثبیت استخوان) ممکن است انجام شود. همه کودکان به بیش از یک عمل جراحی نیاز ندارند.برای درمان پای پرانتزی کودکان خود به بهترین متخصص ارتوپد در زنجان مراجعه کنید.