بیماری استخوان پاژه باعث می شود استخوان ها بزرگتر از حد طبیعی رشد کرده و ضعیف شوند و آنها را در معرض خطر بیشتر شکستگی قرار دهد. بیماری پاژه که بیشتر بر ستون فقرات، جمجمه، پاها و لگن تأثیر می گذارد، معمولاً در افراد مسن به ویژه مردان دیده می شود. برای بیشتر افراد، رشد استخوان با افزایش سن کاهش می یابد. هنگامی که بیماری پاژه باعث رشد غیرطبیعی استخوان می شود، ممکن است عوارض مختلفی از شکستگی تا نارسایی قلبی به دنبال داشته باشد. با ما تا انتهای مقاله همراه باشید تا بیشتر در مورد بیماری استخوان پاژه بدانید.
بیماری استخوان پاژه
بیماری پاژه که اوستیت دفورمانس نیز نامیده میشود، یک اختلال استخوانی مزمن است که در آن بازسازی غیرطبیعی استخوان (فرآیند تجزیه و بازسازی استخوان) وجود دارد. در بیماری پاژه، استخوان سریعتر تجزیه میشود و سپس با استخوان نرمتر و متخلخلتر جایگزین میشود. در نتیجه، استخوان های آسیب دیده ضخیم تر، ضعیف تر و تغییر شکل می یابند. معمولاً استخوان های جمجمه، لگن، ترقوه، ستون فقرات و پاها را درگیر می کند.
بیماری پاژه حدود 3 درصد از افراد بالای 40 سال را مبتلا می کند، اما تعداد دقیق آن مشخص نیست زیرا بسیاری از افراد نمی دانند که به این بیماری مبتلا هستند. به نظر می رسد مردان را بیشتر از زنان تحت تأثیر قرار می دهد. اگرچه این بیماری در سراسر جهان یافت می شود، اما بیشتر در اروپا و استرالیا ظاهر می شود. در مورد سارکوم بافت نرم بیشتر بدانید.
علائم بیماری استخوان پاژه
اکثر افراد مبتلا به بیماری پاژه هیچ علامتی ندارند. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، شایع ترین علامت درد استخوان است. زمانی که پاژه فقط یک ناحیه را شامل می شود، آن را یکنواخت می نامند. هنگامی که بیش از یک ناحیه از اسکلت را درگیر کند، پلی استوتیک نامیده می شود. سایر علائم مرتبط با بیماری پاژه عبارتند از:
- درد مفاصل (اگر استخوان پاژتیک به مفصل متصل باشد)
- شکستگی استخوان
- ناهنجاری های استخوانی (به عنوان مثال، بزرگ شدن سر، پاهای خمیده، کاهش قد)
- درد یا بی حسی (در اثر فشار روی اعصاب)
- سردرد
- از دست دادن شنوایی (زمانی که استخوان های جمجمه غیرطبیعی بر روی عصب فشار می آورند)
- گرما در ناحیه آسیب دیده
- خستگی
مگر اینکه بیماری پاژه در عکسبرداری اشعه ایکس به دلایل دیگری نشان داده شود، مردم اغلب نمی دانند که به آن مبتلا هستند. بعداً درد مزمن استخوان به شایع ترین علامت بیماری تبدیل می شود. استخوان ها حساس به لمس هستند و بزرگ و تغییر شکل می دهند. آنها همچنین به راحتی شکسته می شوند، به زمان طولانی برای بهبود نیاز دارند، و زمانی که بهبود می یابند بدشکل می شوند. بزرگ شدن استخوان های ستون فقرات ممکن است بر روی اعصاب حسی فشار بیاورد و باعث درد شود و گاهی اوقات تمام احساس را در پاها قطع کند. بزرگ شدن استخوانهای سر میتواند به اعصاب فشار وارد کند که منجر به وزوز گوش (زنگ یا صدا در گوش)، سرگیجه و سردرد میشود. در مورد سل استخوان بیشتر بدانید.
قبل از اینکه بیماری پاژه منجر به شکستگی استخوان یا بدتر از آن شود، ممکن است علائم دردسرساز کمتری ظاهر شوند، از جمله:
- بدشکلی استخوان: از آنجایی که پاژه باعث رشد بیش از حد استخوانها میشود، استخوانهای آسیبدیده ممکن است منجر به خمیدگی ظاهری، بهویژه در پاها یا ستون فقرات شوند. در سر، جمجمه بزرگ شده ممکن است قابل توجه باشد.
- کاهش شنوایی: محدود به موارد بیماری پاژه در جمجمه، کاهش شنوایی ممکن است تجربه شود.
- درد: استخوانها و مفاصلی که توسط پاژه مورد حمله قرار میگیرند ممکن است زودتر شروع به درد کنند و معمولاً استخوانهای لگن، زانو و کمر تحت تأثیر قرار میگیرند. علاوه بر این، کسانی که در جمجمه پاژه دارند سردردهای مکرر را تجربه می کنند.
علل بیماری استخوان پاژه
اگرچه علت دقیق بیماری پاژه ناشناخته است، به نظر می رسد که این بیماری در خانواده ها دیده می شود. تا 30 درصد افراد مبتلا به این بیماری، اعضای خانواده دیگری نیز دارند که به آن مبتلا هستند. برخی از محققان معتقدند که ممکن است یک ویروس درگیر باشد، اما ویروس خاصی شناسایی نشده است. علت هر چه باشد، بیماری پاژه منجر به بازسازی غیرطبیعی استخوان (فرایند تجزیه و بازسازی استخوان) می شود. در بیماری پاژه، زمانی که استخوان شکسته می شود، با استخوانی جایگزین می شود که تراکم کمتری دارد و شکننده تر است و بیشتر مستعد شکستگی یا خم شدن است و بزرگ می شود. در مورد آرتروز زانو بیشتر بدانید.
بیماری هایی که عوارض بیماری استخوان پاژه هستند؟
بیماری پاژه معمولاً به کندی پیشرفت می کند. عوارض این اختلال می تواند شامل موارد زیر باشد:
- استئوآرتریت (یک بیماری دژنراتیو مفصلی)
- نارسایی قلبی (فقط در موارد پیشرفته بیماری پلی استوتیک پاژه به دلیل افزایش جریان خون که نیاز اضافی به قلب و گردش خون ایجاد می کند)
- سرطان استخوان (به ندرت)
- سنگ کلیه
- هیپرکلسمی (سطوح بالای کلسیم در خون؛ این معمولاً در موارد شدید و اگر فرد برای مدت طولانی بی حرکت باشد رخ می دهد)
تشخیص بیماری استخوان پاژه
افراد مبتلا به بیماری پاژه ممکن است ابتدا با آزمایش خون، اشعه ایکس یا اسکن استخوان که به دلایل دیگر انجام می شود، تشخیص داده شوند. این به این دلیل است که در مراحل اولیه بیماری پاژه، معمولاً هیچ علامتی وجود ندارد. اشعه ایکس مناطقی از استخوان ضخیم و متخلخل و سایر نواحی با استخوان نازکتر را بسته به مرحله بیماری نشان میدهد. آزمایش خون سطوح بالایی از آلکالین فسفاتاز را نشان می دهد، آنزیمی که در تشکیل استخوان ها استفاده می شود. تشخیص زودهنگام این وضعیت برای کمک به کاهش تعداد و شدت عوارض مرتبط با این بیماری مهم است.
درمان و پیشگیری بیماری استخوان پاژه
پزشکان ممکن است درمان را تا زمانی که علائم ظاهر نشود توصیه نکنند. هنگامی که علائم ظاهر میشوند یا قسمتهای پرخطر بدن را تحت تأثیر قرار میدهند، یا اگر آزمایشهای خون سطح بالایی از آلکالین فسفاتاز را نشان میدهد، ممکن است درمان برای کند کردن پیشرفت بیماری و جلوگیری از عوارض شروع شود. در حالی که بیماری استخوان پاژه غیر قابل درمان است، می توان با درمان مناسب، که شامل موارد زیر است، آن را مدیریت کرد:
- دارو: داروهایی در دسترس هستند که موثرترین آنها بیس فسفونات ها هستند که از پیشرفت مداوم بیماری پاژه جلوگیری می کنند و باعث تسکین درد می شوند.
- جراحی: مداخله جراحی ممکن است برای اصلاح استخوان های تغییر شکل یافته یا شکسته یا آسیب ناشی از آرتریت همراه ضروری باشد. برخی از افراد مبتلا به بیماری پاژه شدید ممکن است برای ترمیم ناهنجاری های استخوانی، مفاصل یا شکستگی استخوان یا تعویض مفاصل نیاز به جراحی داشته باشند.
- ورزش: ورزش می تواند به کاهش سفتی مفاصل کمک کند. برخی از انواع ورزش برای افراد مبتلا به بیماری پاژه توصیه نمی شود، بنابراین قبل از شروع یک برنامه ورزشی با پزشک خود مشورت کنید. گرما و سرما می توانند به کاهش درد کمک کنند – گرما به تسکین درد عضلات، درد و سفتی کمک می کند و سرما می تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند. درمورد نرمی مفاصل بیشتر بدانید.
کلام آخر
اگر چه که بیماری استخوان پاژه قابل درمان نمی باشد. اما با مراجعه به متخصص ارتوپد و دریافت برنامه می توان این بیماری را مدیریت نموده.
0 دیدگاه